نگاهی به موسیقی محلی در فرهنگ ایل قشقایی

ایل قشقایی، از ایل‌های بزرگ کشور ایران است که رقص و موسیقی در ایل قشقایی نیز نشانه و نماد همبستگی، اتحاد و دوستی است. در هنگام رقص همه دست در دست هم و دوشادوش یکدیگرند. در بین عشایر قشقایی، رقص‌های گوناگونی معمول است که در تمام آنها زنان و مردان در کنار یکدیگرند و تقریبا در اکثر رقص‌های قشقاییان، زنان و مردان هر دو حضور دارند. در جشن‌ها، مردان و زنان هریک دو دستمال در دست می‌گیرند، پیرامون یک دایره‌ی بزرگ ایستاده و با آهنگ کرنا و دهل، ضمن تکان دادن دستمال‌ها با حرکات موزون پیش می‌روند. همانگونه که گفته شد بدلیل جنگ ها و مصائب ناشی از آن و حضور کوچ نشینانی همچون ایل قشقایی و ... در مناطق استراتژیک و راه ها و جاده های با اهمیت کشور، موسیقی و رقص در میان این گونه ایلات تاحدودی رنگ و بوی حماسی و جنگاوری نیز گرفت. در این پژوهش، به معرفی انواع موسیقی و رقص‌های محلی مردم قشقایی پرداخته شده و سعی برآن است که جایگاه واقعی موسیقی و رقص‌های محلی در جامعه‏ی ایلی قشقایی نشان داده شود تا هنرمندان و علاقه‎مندان فعال در این عرصه، تمام تلاش خود را نمایان ‏سازند و نگذارند این فرهنگ غنی که ریشه در تاریخ ایران زمین دارد، رو به فراموشی نهد. از این رو، سهم مردان و زنان اقوام ایرانی در فرهنگ و هنر اصیل قومِ خویش بر کسی پوشیده نیست و آن چه مهم است شناخت، توجه، اهمیت و ارج نهادن این هنر اصیلِ مردمی است تا جایگاه خود را حفظ نموده، همواره در جریان باشد و در ذهن‌ها‌ همچنان باقی بماند و بدرخشد. روش پژوهش، روش توصیفی بوده و نوع روش پژوهش نیز توصیفی تحلیلی می‎باشد که از روش‌های اسنادی و میدانی (مشاهده) بهره می‌جوید. ابزار اندازه‌گیری و گردآوری اطلاعات در انجام این پژوهش، مصاحبه، کتابخانه‌ای و آرشیوی، مشاهده، فیش‌برداری، بانک‌های اطلاعاتی و شبکه‌های کامپیوتری و هم‌چنین از نظر هدف نیز کاربردی می‌باشد.