تعیین قانون حاکم در داوری های بین الدولی

در حقوق داخلی برای رفع و حل و فصل اختلافات بین افراد شرکت ها و دولت ها، مقرراتی وضع شده است. در رابط بین الملل نیز برای حل و فصل اختلافات اعم از کشوری و سازمانی و بین المللی و شرکتی مقرراتی وجود داشته است و در محدوده خود به آن اختلاف رسیدگی می شود. داوری براساس ماده 33 منشور سازمان ملل متحد یکی از راه حل های حل و فصل اختلاف به شکل مسالمتآمیز می باشد. در این مقاله با روش تحلیلی و توضیفی برگرفته از آراء بین المللی، نحوه تعییر قواعد حقوقی قابل اجرا در داوری های بین الدولی در دو حالت توافق و سکوت طرفین مورد بحث قرار میگیرد. توافق دولتها در خصوص قانون حاکم با محدودیت مواجه است و درکنار تعیین قانون حاکم در فرض سکوت طرفین، صدور حکم کدخدامنشانه بررسی می شود.