' بررسی پیامدهای فردی و اجتماعی پدیده دین گریزی در نهج البلاغه'

پژوهش حاضرتحت عنوان 'بررسی پیامدهای فردی و اجتماعی پدیده دین گریزی در نهج البلاغه' درصدد است تا به روش کتابخانه ای وتوصیفی – تحلیلی به مطالعه و بررسی خطرناک ترین بحران عصرامام علی(ع) و در ادواربعدی تاریخ اسلام، یعنی بحران اعراض از دین،دین گریزی ودین-فروشی بپردازد. دین گریزی به معنی رویگردانی از ارزش های اخلاقی و معنوی و انحراف از دستورات خداوند ،پیامبران و سبک زندگی و سنتشان می باشد، این بحران در صورتی به وجود می آید که انسان توجهی به ارزش های الهی نداشته و باغوطه ورشدن در باتلاق انواع شهوات و انحرافات اعتقادی، اخلاقی درعمل دست به انکار وجود معنوی واصیل خویش زده و دچارخودفراموشی شده و به تبع آن سرسلسله معنویت،الله واصل توحید ،معاد ونبوت را فراموش می کند.آنچه که از پژوهش حاضر به دست می آید مبین این نکته است که پیامدهای دین گریزی در دیدگاه امام علی (ع) در ابعاد مولفه های زیر بیان شدند: 1- پیامدهای فردی نظیر: ، غم از دست دادن مال ومقام ،غفلت ،پرخوری ،حرمت شکنی سیره وسنت پیامبر(ص)،پیروی از اندیشه های شیطانی از نظر امام علی (ع) بیان شدند. 2- پیامدهای اجتماعی از قبیل: رشد فساد اجتماعی، خیانت در امانت،به قدرت رسیدن گروه ظالمان ، مسخ ارزش ها،دنیا طلبی وگمراهی می باشند.