پیش‌بینی نوآوری سازمانی بر اساس کارتیمی و آموزش کارکنان با میانجیگری خودکارآمدی شغلی

هدف از پژوهش حاضر پیش‌بینی نوآوری سازمانی بر اساس کارتیمی و آموزش کارکنان با میانجیگری خودکارآمدی شغلی کارکنان دانشگاه سمنان بود. پژوهش حاضر با توجه به هدف، کاربردی و با توجه به نحوه گردآوری داده ها از نوع تحقیقات توصیفی همبستگی محسوب می شود. جامعه آماری پژوهش شامل تمام کارکنان دانشگاه سمنان (439 نفر) در سال 98-1397 شامل 132 زن و 307 مرد بود که با استفاده از روش نمونه‌گیری تصادفی طبقه‌ای 240 نفر به‌عنوان نمونه پژوهش (72 زن و 168 مرد) انتخاب شد. از پرسش‌نامه‌های کار تیمی، آموزش، خودکارآمدی و نوآوری سازمانی استفاده شد که پس از محاسبه روایی و پایایی، بین کارمندان توزیع نهایی شد. داده‌ها با استفاده از آزمون های ضریب همبستگی و تحلیل مسیر و نرم‌افزارهای spss و lisrel تحلیل شدند. یافته‌ها نشان داد که نوآوری سازمانی با کار تیمی، آموزش کارکنان و خودکارآمدی شغلی رابطه معناداری دارد. کار تیمی اثر معناداری بر نوآوری سازمانی دارد، همچنین کار تیمی با میانجی گری خودکارامدی شغلی اثر غیرمستقیم و معناداری بر نوآوری سازمانی ایفا می-کند. آموزش کارکنان اثر معناداری بر نوآوری سازمانی دارد، همچنین آموزش کارکنان با میانجی گری خودکارامدی شغلی اثر غیرمستقیم و معناداری بر نوآوری سازمانی ایفا می-کند. نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت نقش کار تیمی و آموزش کارکنان در رشد نوآوری سازمانی و به‌تبع آن افزایش عملکرد سازمانی دانشگاه مورد مطالعه دارد.