سواد رسانه ای در نظام های آموزشی ایران ، کانادا و ژاپن

این پژوهش باهدف معرفت شناسی سواد رسانه ای در نظام آموزشی کانادا و ژاپن به‌منظور ارائه ی الگوی بومی‌سازی سواد رسانه ای در ایران انجام‌گرفته است. روش پژوهش، زمینه ای و از نوع تحقیقات کاربردی، و ازنظر نوع داده ها کیفی ازنظر نحوه اجرا توصیفی است. جامعه ی آماری پژوهش حاضر شامل دو گروه است. گروه نخست متخصصان سواد رسانه ای، برنامه ریزان آموزشی و معلمان سواد رسانه ای که در جلسات تخصصی شرکت کرده بودند که از آن‌ها برای تعیین عناصر جهت طراحی الگوی مطلوب، مصاحبه به عمل آمد. گروه دوم کارشناسان سواد رسانه بودند که برای اعتبار الگوی بومی‌سازی شده استفاده شد. حجم نمونه برای مصاحبه 25 نفر و برای اعتبار سنجی الگو 35 نفر استفاده‌شده. روش تجزیه‌وتحلیل شامل سه مرحله‌ی کدگذاری باز، محوری و انتخابی انجام و به شیوه تحلیل مضمون یافته در قالب شبکه ی مضامین پایه، سازمان‌دهی شده است. یافته‌های پژوهش نشان می دهد برنامه ی درسی مدنظر شامل یک مضمون فراگیر،7 مضمون سازمان دهنده است.1- هدف ها: دانش، نگرش. 2-محتوا: فعالیت محور، منطقی و صحیح بود.3-راهبردهای یادگیری و مواد آموزشی: ارتباط با موضوع و کاربردی بودن.4-فعالیت‌های یادگیری، ارتباط، هدف‌های برنامه درسی پرورش مهارت‌های سطوح عالی.5-نقش یادگیرنده: فعال اجتماعی وخلاق بودن.6-نقش معلم: راهنما، مشاوروتسهیل گر.7-ارزشیابی: منطقی بودن و مبتنی بر شواهد. مطالعه نشان داد نظام آموزشی کانادا و ژاپن، حکایت از روش معقول و سیستماتیک می‌کند اما در ایران هنوز اجرای الگوی مطلوب جای تامل و بازنگری دارد. یافته‌های پژوهش حاکی از آن است که-معرفت‌شناسی سواد رسانه‌ای دارای 2 درون‌مایه مهم شامل نهاد آموزش‌وپرورش و صداوسیماست که به‌عنوان عوامل تاثیرگذار در زندگی مخاطبان موردتوجه است.