نقش محیط و آموزش های غیر رسمی در آموزش زیست محیطی

نظام های آموزش غیررسمی شامل آموزش های مستمر بزرگسالان و آموزش های کوتاه مدت حرفه ای است. برنامه ها و روش های درسی سنتی، قادر به پاسخگویی به نیازهای زیست محیطی امروز نمی باشد و دانش آموزان علاوه بر فراگیری دانش، نیازمندکسب دانش زیست محیطی، اخلاق عملی زیست محیطی، آشنایی با مفاهیم فرهنگی و ارزشی زیست محیطی، تغییر ارزش و نگرش نسبت به آن، مشارکت در حفاظت محیط زیست زندگی خود، تبدیل شدن به شهروند متعهد و مسوولیت پذیر، آموزش استفاده صحیح از منابع، کسب سبک زندگی سازگار با طبیعت، تصمیم گیری درست برای حل مسایل زیست محیطی و جلوگیری از پدید آمدن مشکلات جدید، حساسیت نسبت به حوادث و تصمیمات مختلفی که بر محیط زیست تاثیر می گذارد. هدف تحقیق حاضر بررسی محیط و آموزش های غیر رسمی در آموزش زیست محیطی می باشد. تحقیق حاضر مروری بوده و نتایج حاصل از آن بیانگر آن است که فناوری های آموزشی دیجیتال در زندگی یادگیرندگان نقش مهمی ایفا می کنند و در نتیجه آموزش و پرورش فرصت هایی برای یادگیری و آموزش به روش غیررسمی در اختیار دارد. برنامه ریزان آموزشی باید با طراحی برنامه های درسی مناسب به مسائل زیست محیطی بپردازند و معلمان با روزآمد شدن در اجرای روش های تدریس مناسب در مباحث زیست محیطی، حفاظت از زیست محیطی را به صورت کاربردی و به نحو مطلوب و شایسته به دانش آموزان آموزش دهند.