بررسی ردپای کربن در تاسیسات چاه‎های تامین آب شرب شهری مازندران

در سال‎های اخیر مبحث گرمایش زمین بیش از گذشته مورد توجه جوامع بین‎المللی قرار گرفته است. از این رو یکی از اهداف اصلی در برنامه‎های توسعه پایدار، اقدامات فوری جهت مبارزه با تغییرات آب و هوایی و گرمایش زمین است. گاز دی‎اکسیدکربن به عنوان یکی از گازهای گلخانه‎ای موثر در گرمایش جهانی، علت 60 درصد گرم‎شدن جهان شناخته شده است. حوزه انرژی و به طور خاص انرژی الکتریکی به صورت مستقیم و غیرمستقیم سهم زیادی در افزایش گاز دی‎اکسیدکربن دارد. در این مطالعه رد پای کربن در تاسیسات چاه‎های تامین آب شرب شهری مازندران مورد بررسی قرار گرفته است. در این تحقیق میزان انتشار دی‎اکسیدکربن بر اساس فرمول‎های ارائه شده توسط موسسه محیط زیست آمریکا محاسبه شده است. بر اساس داده‎های دریافت شده از شرکت آبفای مازندران و نتایج محاسبات، میزان انتشار دی‎اکسید کربن به ازای تولید یک مترمکعب آب از چاه‎های آب شرب شهری که به طور میانگین دارای عمق 90 متر هستند، حدود 318 گرم می‎باشد. نتایج این تحقیق در مقایسه با مطالعات مشابه دیگری که انجام شده است نشان می‎دهد منبع تامین آب شرب غیر از چاه مانند چشمه و استفاده ازمنابع انرژی کم آلاینده مانند برق‎آبی، خورشیدی و زیست توده در تامین انرژی الکتریکی مورد نیاز تاسیسات، موجب کاهش قابل ملاحظه ردپای کربن در تامین آب شرب شهرها خواهد شد.