بررسی اثر رانت منابع (نفت و گاز) و کیفیت حکمرانی بر شاخص تخریب منابع زیست محیطی در منتخب کشورهای خاورمیانه و شمال آفریقا

در طول زمان وابستگی انسان به محیط زیست بیش تر شده است. در واقع وجود محیط زیست و منابع آن حرکت به سمت توسعه پایدار را تسهیل می کنند. کشورهای منطقه منا با اینکه بیش ترین ذخایر منابع طبیعی را در خود دارد اما این منابع نه تنها این کشورها را به سمت توسعه پایدار سوق نداده، بلکه باعث فشار به محیط زیست نیز شده است. این پژوهش به بررسی اثر رانت منابع و حکمرانی خوب بر ردپای اکولوژیک کشورهای حوزه ی منا برای دوره 2002- 2017 می پردازد. به دلیل نرمال نبودن متغیرها و ارزیابی دقیق اثرمتغیرهای مستقل بر متغیر وابسته، در تمام قسمت-های توزیع متغیر از رگرسیون چندک استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که وجود رانت در منابع انگیزه استخراج منابع را بدون توجه به مسائلی مثل رعایت عدالت بین نسلی، بازتولید مجدد منابع و ... افزایش می دهد، اینکار باعث افزایش فشار به منابع زیست محیطی می شود. علاوه بر این شاخص حکمرانی خوب اثر مثبت بر ردپای اکولوژیک دارد و این فرضیه را تقویت می کند که چون کیفیت حکمرانی این کشورها تحت تاثیر منابع آن ها است، اگر حکمرانی بهبود پیدا کند فعالیت های اقتصادی درون کشور افزایش می یابد و کشورها به سمت رشد و توسعه اقتصادی حرکت می کنند. این مسئله زمینه ی بهره برداری از منابع و به دنبال آن فشار بر محیط زیست را افزایش خواهد داد .در نتیجه وجود رانت منابع و کیفیت حکمرانی در کشورهای منا باعث افزایش فشار بر محیط زیست و وخیم تر شدن وضعیت اکولوژیکی می شود.