بررسی برهمکنش تنش های خشکی و شوری بر رشد نهال های پسته

تنش های خشکی و شوری از جمله تنش های محیطی مهم هستند که کاهش تولیدات زراعی و باغی در تمام جهان مخصوصا مناطق خشک و نیمه خشک را سبب می شوند. در این پژوهش به منظور بررسی اثر همزمان دو تنش شوری و خشکی بر نهال های پسته پایه بادامی آزمایشی بصورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار در گلخانه ایستگاه تحقیقات پسته شهرستان اردکان واقع در استان یزد انجام گرفت. تیمارهای خشکی شامل دورهای آبیاری 5 (i1)، 10 (i2) و 15 (i3) روز بودند. چهار سطح شوری آب آبیاری شامل: s1: آب شهری با شوری 5/0، :s2 آب قنات با شوری 4، :s3مخلوط آب چاه و قنات با شوری 7 و s4: آب چاه با شوری 10 دسی زیمنس بر متر بود. در پایان دوره اعمال تیمارها، پارامترهای مورفولوژیکی نهال ها شامل وزن خشک شاخساره، ارتفاع نهال، قطر ساقه، وزن خشک ریشه و طول ریشه اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که اثر اصلی دور آبیاری و شوری آب آبیاری بر وزن خشک شاخساره و ریشه، قطر ساقه و طول ریشه اصلی در سطح یک درصد معنی دار بود، در حالیکه اثر برهمکنش دور آبیاری و شوری تنها بر وزن خشک ریشه معنی دار بود. با افزایش شوری از مقدار 5/0 به 10 دسی زیمنس برمتر، وزن خشک شاخساره و ریشه به ترتیب حدود 60 و 58 درصد کاهش پیدا نمود. افزایش دور آبیاری از 5 به 15 روز نیز باعث کاهش 27 و 29 درصدی میانگین وزن خشک شاخساره و ریشه گردید. بطور کلی اثر شوری بر کاهش رشد شاخساره و ریشه پسته بیشتر از اثر خشکی بود. حدود آستانه شوری محلول خاک برای کاهش وزن خشک شاخساره و ریشه برای نهال های دو ساله پسته رقم بادامی به ترتیب برابر 8/8 و 0/7 دسی زیمنس بر متر بدست آمد. شیب کاهش عملکرد به ازای افزایش یک واحد شوری محلول خاک نیز برای شاخساره و ریشه حدود 4 درصد تعیین شد.