ارزیابی امنیت آبی استان های ایران بر اساس شاخص جدید کمبود آب

امنیت آبی در ارتباط با منابع آب است. مفهوم پیچیده مدیریت منابع آب و ایجاد تعادل بین حفاظت منابع و استفاده از آن برای تسهیل درکمیت و امنیت آب، بایستی توسط شاخص هایی مورد ارزیابی قرار بگیرد. در این پژوهش امنیت آبی استان-های ایران از منظر شاخص کمبود منابع، طی سال های 1390تا1397 بررسی شده است. برای این منظور از میانگین وزنی نرمال شده داده ها به روش حداقل و حداکثراستفاده گردید و شاخص کمبود، که حاصل تفاضل میانگین بارش سالانه از مقدار تخلیه آب زیرزمینی و حجم آب تولیدی در تصفیه خانه را نشان میدهد، محاسبه شد و نقشه های پهنه بندی در نرم افزارgis رسم شد. نتایج حاصل نشان داد تنها در سال 97 به دلیل بارش زیاد باران، کشور دارای امنیت آبی قابل قبول و کمبود کمتری می باشد. در سال 95 نیز با توجه به مصرف بالا و بارندگی پایین، کشور از تنش آبی بالایی برخوردار بوده است. وضعیت امنیت آبی از لحاظ مصرف منابع و بارندگی تنها در استان های شمالی کشور دارای وضعیت قابل قبول و کمبود کمتری می باشد و سایر استان ها در وضعیت متوسط و ضعیف قرار دارند، که نشان دهنده افزایش مصرف منابع زیرزمینی و سطحی می باشد و نیازمند برنامه ریزی های دقیق و افزایش نظارت ها در بخش مدیریت منابع آب است.