نقش تعارضات درون‌سازمانی در سازمان های آب منطقه ای و جهاد کشاورزی در باور مردم محلی نسبت به مدیریت مشارکتی منابع آب (مطالعه موردی: دشت مهیار جنوبی، استان اصفهان)

یکی از ارکان مدیریت مشارکتی منابع آب، بعد سازمانی آن می باشد. دراین‌خصوص نقش دو سازمان آب منطقه‌ای و جهاد کشاورزی با ماموریت‌ها و اهداف مختلف و بعضاً متعارض به سبب ارتباط گسترده با کشاورزان و صاحبان و شرکا چاه ها بسیار پررنگ است. در این مقاله که حاصل مصاحبه نیمه باز با کشاورزان و چاه داران دشت مهیار جنوبی اصفهان است به فهم باورها و تجارب مشاهده شده مردم محلی از تعامل با این دو سازمان و تعارضات و مشکلات بین آنها در عرصه های اجرایی و تصمیم گیری پرداخته شده است. باورها و تجاربی که قبل از هر اقدام سازمانی نقش مهمی در باور و مشارکت مردم با این سازمان ها در مدیریت منابع آب دارد. اقدامات نامناسب و ناسنجیده این سازمان ها در گذشته، ناکارآمدی مدیریتی و تخصصی، بروکراسی زیاد، فساد اداری، عدم نگاه بلندمدت، عدم پاسخ گویی و عمل به وعده ها و همچنین اختلافاتی که بین آنها وجود دارد، از جمله موانع عمده اعتماد مردم به این سازمان ها است