بررسی روند تغییرات آب زیرزمینی حوضه شیراز با استفاده از داده های زمینی و ماهواره grace

افت سطح ایستابی و پیامدهای آن درمناطق خشک و نیمه خشک به دلیل بهره برداری بی رویه از منابع آب زیرزمینی یکی از چالش های پیش رو در سال های آینده خواهد بود. از اینرو در این پژوهش به بررسی وضعیت آب زیرزمینی در حوضه شهر شیراز در طی دوره آماری 27 ساله ( 1372- 1399) پرداخته شد. بررسی سری زمانی تراز سطح ایستابی حاصل از چاه های پیزومتری با استفاده از آزمون من کندال نشان دهنده روند معنی دار کاهشی در سطح 95 درصد می باشد. با استفاده از آزمون پتیت نقطه تغییر روند خرداد ماه 1381 تعیین شد بطوریکه روند منفی تغییرات سطح ایستابی بعد از این تاریخ به 8/2 برابر دوره قبل از خود افزایش یافته است. همچنین امکان کاربرد داده های حاصل از ماهواره grace به منظور پایش سطح آب زیرزمینی مورد بررسی قرار گرفت. نتایج حاکی از دقت بسیار خوب ( nrmse<10%) سری های مختلف( jpl، csr، gfz و mascon ) در تخمین تغییرات سطح آب زیرزمینی می باشد هرچند که سری داده های csr و jpl از دقت بالاتری برخوردار بودند. بررسی داده های بارندگی در حوضه نشان داد که بارش دارای روند معنی دار نمی باشد. هرچند روند افزایشی جمعیت در حوضه و نبود منابع آب سطحی منجر به افزایش چشمگیر برداشت از منابع آب زیرزمینی گردیده است که در برنامه ریزی ها پایداری سرزمین بایستی مورد توجه جدی مدیران قرار گیرد.