بررسی عملکرد ارقام مختلف گندم نسبت به کم‌آبیاری

کمبود منابع آب شیرین و افزایش جمعیت، نیاز به استفاده موثرتر از آب برای افزایش تولید را اجتناب‌ناپذیر می سازد. کم‌آبیاری می‌تواند در جهت استفاده بهینه از منابع آب و افزایش بازدهی مصرف آب به‌کار گرفته شود. گندم از مهم‌ترین غلات و قوت غالب مردم در سراسر جهان به شمار می‌آید. بررسی های انجام گرفته نشان می‌دهد که میزان حساسیت ارقام گندم به خشکی متفاوت است. آزمایش در قالب طرح کرت‌های یکبار خردشده در بلوک‌های کامل تصادفی طی دو سال متوالی صورت گرفت. عامل کم‌آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در چهار سطح) و سه رقم مهدوی، سرداری و ریژاو به عنوان فاکتور فرعی در نظر گرفته شدند. پس از اعمال رژیم‌های آبیاری پارامترهای ارتفاع بوته، طول سنبله، تعداد پنجه در بوته، تعداد دانه در خوشه، وزن هزار دانه و عملکرد بیولوژیک تعیین شدند. نتایج نشان داد که تیمار شاهد (آبیاری کامل) بالاترین تعداد دانه در سنبله (46/34) و بیشترین تعداد پنجه‌زنی در متر مربع (42/648) را به خود اختصاص داده است. آبیاری در مرحله ساقه‌دهی باعث افزایش تعداد دانه در سنبله می‌شود. رقم ریژاو بالاترین تعداد پنجه،وزن دانه و طول سنبله را نشان داد. اختلاف عملکرد دانه‌ها در سطوح مختلف آبیاری در سطح احتمال یک درصد معنی‌دار و در ارقام مختلف غیر معنی‌دار بود. بالاترین شاخص برداشت مربوط به سطح آبیاری چهارم با عدد 12/47 درصد به دست آمد. سطح اول آبیاری نیز کم‌ترین شاخص برداشت را به خود اختصاص داد (92/42 درصد). نتایج نشان داد که کم‌آبیاری در پایان دوره رشد باعث کاهش تولید محصول می‌شود.