واکنش صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد آفتابگردان به محلول پاشی سالیسیلیک اسید و هیومیک اسید در سطوح مختلف آبیاری

به منظور بررسی تاثیر سطوح آبیاری، هیومیک اسید و سالیسیلیک اسید بر برخی صفات مورفوفیزیولوژیک و عملکرد آفتابگردان درسال زراعی 1393، آزمایشی به صورت اسپلیت فاکتوریل بر پایه بلوک های کامل تصادفی با سه تکرار درمزرعه تحقیقاتی دانشگاه آزاد اسلامی واحد بیرجند اجرا گردید. دراین تحقیق، آبیاری به عنوان فاکتور اصلی در دو سطح (120و240 میلی‌متر تبخیر از تشتک تبخیر)، هیومیک اسید درسه سطح (صفر،20 و40 لیتر درهکتار) و سالیسیلیک اسید در دو سطح (صفر و 75/0میلی مولار) به عنوان فاکتورهای فرعی درنظر گرفته شد. در این تحقیق صفاتی مانند ارتفاع بوته، قطر ساقه، تعداد برگ در بوته، قطر طبق، عدد کلروفیل‌متر در زمان گلدهی، هدایت روزنه‌ای در زمان گلدهی، عملکرد دانه و کارایی مصرف آب دانه مورد مطالعه قرار گرفت. نتایج نشان داد که اثر آبیاری بر ارتفاع بوته، قطر طبق، هدایت روزنه‌ای و عملکرد دانه معنی‌دار بود. بیشترین ارتفاع بوته (88 سانتی‌متر)، قطر طبق (8/87 سانتی‌متر)، هدایت روزنه‌ای در زمان گلدهی (6/103 میلی مول بر مترمربع در ثانیه) و عملکرد دانه (9/1126 کیلوگرم در هکتار) از سطح آبیاری 120 میلی متر تبخیر از تشتک حاصل شد. اثر سالیسیلیک اسید بر عدد کلروفیل‌متر در زمان گلدهی معنی‌دار بود و بیشترین آن در تیمار شاهد (44) حاصل شد. سایر اثرات ساده و متقابل بر صفات مورد مطالعه معنی‌دار نبود. بر اساس نتایج این تحقیق، جهت دستیابی به حداکثر عملکرد دانه آفتابگردان در منطقه بیرجند می‌توان از تیمار آبیاری پس از 120 میلی متر تبخیر تجمعی از تشتک تبخیر و بدون مصرف اسید هیومیک و اسید سالیسیلیک استفاده نمود.