تاثیر تلفیق روش های آبیاری غرقابی و قطره ای در سطوح مختلف کود نیتروژن و تعداد نشا بر عملکرد و بهره وری آب برنج

به منظور بررسی تاًثیر تلفیق روش‌های آبیاری و سطوح کود نیتروژن در سیستم کشت تک و چند نشا بر عملکرد و بهره-وری آب برنج (oryza sativa l.) رقم طارم روشن، آزمایشی به صورت کرت های دو بار خرد شده بر پایه بلوک‌های کامل تصادفی با شش تیمار آبیاری انجام شد. تیمارهای آبیاری شامل؛ روش آبیاری غرقاب دائم در طول دوره رشد (شاهد t1,)، روش آبیاری قطره ای نواری پس از مرحله واکاری(t2) ، پنجه زنی (t3)، خوشه دهی (t4)، گلدهی(t5) و خمیری (t6) با 50 درصد مقدار آب آبیاری غرقاب دائم برای هر تیمار آبیاری بودند، همچنین دو تیمار 90 (n1) و 180 (n2) کیلوگرم در هکتار کود نیتروژن از منبع اوره و دو تیمار تک (s1) و چند نشا (s2) در سه تکرار در سال 1398 در مزرعه تحقیقاتی برنج دانشگاه گیلان اعمال شد. نتایج نشان داد که بیشترین عملکرد دانه با 737/6730 کیلوگرم بر هکتار در تیمار روش آبیاری t5 × s1 بدست آمد و با تیمارهای روش آبیاری t3 × s1 و t1 × s2 اختلاف معنی داری نداشت. همچنین بیشترین بهره وری آب بر پایه عملکرد دانه با 844/0 کیلوگرم بر مترمکعب در تیمار روش آبیاری t2 × s2 بدست آمد و با تیمارهای روش آبیاری t2 × s1 و t3 × s1 اختلاف معنی داری نداشت. همچنین بیشترین بهره وری آب بر پایه عملکرد دانه در تیمار t2 × n2 بدست آمد. بنابراین برای عملکرد دانه بیشتر با بهره وری آب بالاتر می توان سطح کودی n2 و در شرایط محدودیت آب، تیمار روش آبیاری t3 با سیستم کشت s1 را در منطقه رشت اعمال کرد.