بررسی تاثیر کم‌آبیاری بر برخی خصوصیات عملکردی چغندرقند در منطقه ماهیدشت استان کرمانشاه

امروزه به علت محدودیت منابع آب و استفاده غیر اصولی از اراضی، اجرای آبیاری کامل با مشکلاتی مواجه است. کم‌آبیاری انتخاب یک راهبرد بهینه در جهت تولید محصول در زمان محدودیت منابع آب است. برخی از مراحل رشد گیاهان حساسیت کمتری به تنش آبی دارد. در این مراحل می توان آبیاری را کاهش داد، بدون اینکه خسارت زیادی به عملکرد گیاه وارد شود. هدف پژوهش بررسی عملکرد چغندرقند در چهار مرحله مختلف رشد نسبت به کم‌آبیاری است. منطقه مورد مطالعه بخش ماهیدشت واقع در جنوب غربی استان کرمانشاه است. آزمایش به صورت کرت‌های یک‌بار خرد‌شده در قالب طرح‌ بلوک‌های کامل تصادفی با هفت تیمار (اعمال تنش‌های رطوبتی در مراحل مختلف رشد) در چهار تکرار طی دو سال صورت گرفت. درصد قند خالص و ناخالص، عملکرد قند خالص و ناخالص، عملکرد ریشه، درصد قند ملاس، شاخص کیفی استاندارد و در نهایت حجم آب آبیاری و بهره‌وری مصرف آب آبیاری بر اساس عملکرد شکر و ریشه محاسبه شد. نتایج نشان داد که تنش در مرحله میان‌فصل تاثیر معنی‌داری بر عملکرد ریشه داشته است. درصد بالای قند ملاس در تیمار با اعمال تنش نسبتاً شدید در مرحله رسیدگی، به دلیل کاهش ضریب استحصال و افزایش ناخالصی‌های ریشه به‌دست آمد. تیمار ششم (اعمال تنش متوسط در توسعه و میان‌فصل و تنش نسبتاً شدید در رسیدگی) بیشترین درصد قند ناخالص و خالص را داشت (45/19 و 38/16). از سویی کم‌ترین عیار (8/14 درصد) مربوط به تنش آبی کمتر در تیمار سوم گزارش شد. عملکرد قند خالص و ناخالص در سال اول بیش‌تر از سال دوم برآورد شد. تیمار چهارم (اعمال تنش متوسط در مرحله توسعه و تنش شدید در رسیدگی) از نظر عملکرد قند خالص و ناخالص و همچنین بهره‌وری بالای مصرف آب آبیاری جهت کشت و اعمال روش تنش توصیه می‌گردد.