سنگ چینه نگاری و سنگ رخساره های سازند گچساران (میوسن پیشین) در جنوب خاوری زاگرس چین خورده، فروافتادگی بندر لنگه

سازند گچساران( میوسن پیشین) به عنوان پوش سنگ مخازن هیدروکربوری ترشیاری و میزبان کانسار های تبخیری ( با تاکید بر گچ و نمک) از جایگاه مهمی در سنگ چینه نگاری پهنه ساختاری –رسوبی زاگرس برخوردار است. در این پژوهش چهار برش از این سازند در فروافتادگی بندر لنگه از دیدگاه سنگ چینه نگاری و سنگ رخساره ای مورد بررسی های صحرایی و آزمایشگاهی قرار گرفت. در این چهار برش، سازند گچساران (میوسن پیشین) با مرزی همشیب و تدریجی بر روی سازند آسماری ( اولیگومیوسن) ( در یک برش ، این مرز رخنمون ندارد) و با مرزی مشخص و هم شیب در زیر سازند میشان (میوسن میانی-پلیوسن میانی) واقع می شود. رخساره های تبخیری (ژیپش و انیدریت) و مارن آهکی در کنار مقادیر ناچیزی رخساره کربناته (سنگ آهک و دولومیت)، ترکیب سنگ شناسی سازند گچساران در این گستره هستند. از باختر به سوی خاور فروافتادگی بندر لنگه از ستبرای این سازند و میزان رخساره های مارن آهکی کاسته می شود. این امر شاهدی از عملکرد گسلهای پیرامونی، تفاوت در دیاپیرسیم سری هرمز در زاگرس چین خورده در بازه زمانی ترشیاری پسین و تحت رویداد زمین ساختی آلپ است.