بیوزوناسیون سازند سروک برمبنای فرامینیفرها در بلوک d، شمال غرب خلیج‌فارس

سازند سروک در بلوک d، شمال غرب خلیج‌فارس، شامل 100 تا 700 متر آهک، آهک با میان لایه‌های شیل، شیل، آهک‌های دولومیتی شده و دولوستون می‌باشد. تاثیر دو عامل تکتونیک و تغییرات سطح دریا، کمبود فسیل‌های شاخص و long range بودن آن‌ها (فرامینیفرها) منجر به معرفی بیوزنهای مختلف در نقاط متفاوت سازند سروک در این بلوک شده است. مطالعه هم‌زمان تکتونیک، تغییرات سطح آب دریا و الگوی پراکندگی چینه‌شناسی فرامینیفرها در این بلوک (در دو روند از غرب به شرق و شمال به جنوب) نشان می‌دهد، در حالت کلی می‌توان بیوزون/بیوفاسیس هایtrocholina – orbitolina assemblage biozone, oligostegina facies, nezzazata- alveolinids assemblage biozone, nezzazatinella-dicyclina assemblage biozone (معادل بیوزون‌های 21، 26، 25 و 29 وایند) را در سازند سروک این منطقه معرفی کرد. به عبارتی، پسروی دریای اواخر آلبین؟- سنومانین و پیشروی مجدد در سنومانین در شرایط تکتونیکی آرام منجر به نهشت رسوباتی با بایوزنهای 21، 26 و 25 و ارتباط انگشتی بین آن‌ها شد. اما در اواخر سنومانین، حرکات تکتونیکی در امتداد ارتفاعات خارگ- میش و خفجی –نوروز سبب بالاآمدگی این منطقه و سپس پسروی دریا موجب فرسایش رسوبات سنومانین شدند. در زمان تورونین با پیشروی مجدد دریا به علت بالاآمدگی قابل‌ملاحظه ساختمان‌ها در مجاورت این برجستگی‌ها برخلاف تراف ایجاد شده بین آنها (بینک)، آهک‌های سروک بالایی (با بایوزون 29) تشکیل نشدند.