بررسی تنظیم هیجان براساس انعطاف پذیری روانشناختی وتاب آوری در مادران کودکان مبتلا به لکنت زبان

لکنت زبان یک اختلال تعاملی است. نحوه ارتباط والدین با کودکان قوی ترین عامل موثر بر الگوهای تعاملی خانواده محسوب می شود. از آنجایی که پیشرفت هر کودکی در فراگیری زبان، از ترکیب پیچیده تاثیرات زیستی محیطی حاصل می شود لذا تصمیم بر آن گرفته شد به بررسی تنظیم هیجان براساس انعطاف پذیری روانشناختی وتاب آوری در مادران کودکان مبتلا به لکنت زبان پرداخته شود. روش پژوهش حاضر توصیفی- همبستگی بود و ماهیت کاربردی بر آن حاکم است. جامعه آماری پژوهش حاضر 60 نفر از مادران کودکان (6 تا 12 ساله) دارای لکنت زبان در شهرستان رشت بودند که روش غیراحتمالی در دسترس نمونه گیری شدند. جهت گردآوری اطلاعات از روش میدانی و ابزار پرسشنامه (راهبردهای تنظیم هیجان گراس و جان (2003)، انعطاف پذیری روانشناختی ایمانی (1395)، تاب آوری کونور – دیویدسون (2003)) استفاده گردید و در نهایت داده ها با استفاده از آزمون های آماری ضریب همبستگی پیرسون و رگرسیون گام به گام در محیط نرم افزاری spss مورد آنالیز قرار گرفتند. یافته ها نشان داد بین مولفه های انعطاف پذیری روانشناختی و تنظیم هیجان رابطه وجود دارد (01/0p< )بین مولفه های تاب آوری و تنظیم هیجان رابطه وجود دارد (01/0p< )و نتایج تحلیل رگرسیون نشان داد در انعطاف پذیری روانشناختی و تاب آوری قادرند به طور سلسله‌مراتبی تنظیم هیجانی را به طور معنادار تبیین کنند که در این میان سهم انعطاف پذیری روانشناختی 58 درصد و تاب آوری 3/19 است. در مجموع این متغیرها قادرند 3/77 درصد از میزان تغییرات متغیر ملاک را پیش‌بینی کنند(773/0r2= )در نهایت می توان نتیجه گرفت با افزایش تاب آوری و انعطاف پذیری روانشناختی، تنظیم هیجان در بعد ارزیابی مجدد افزایش و در بعد سرکوبی کاهش پیدا می کند.