پیش بینی نگرانی از تصویر بدنی بر اساس خودشفقت ورزی با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی

هدف پژوهش حاضر پیش بینی نگرانی از تصویر بدنی بر اساس خودشفقت ورزی با میانجیگری انعطاف پذیری شناختی بود. روش پژوهش از نوع مطالعات توصیفی-همبستگی بود. جامعه پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دبیرستانی بود که در سال تحصیلی 1401-1400در ناحیه 3 کرمانشاه مشغول به تحصیل بودند. از این بین به روش خوشه چینی تصادفی چند مرحله ای، نمونه ای مشتمل بر 322 نفر انتخاب شد که به پرسشنامه های نگرانی از تصویر بدنی لیتلتون و همکاران (2005)، خودشفقت ورزی نف (2003) و انعطاف پذیری شناختی دنیس و وندر وال (2010) پاسخ دادند. نتایج حاصل از تجزیه‌وتحلیل مسیر با استفاده از آزمون بوت استراپ نشان داد، خودشفقت ورزی با نقش میانجی انعطاف‌پذیری شناختی با نگرانی از تصویر بدن رابطه غیرمستقیم دارد(β= -12/0) که این مقدار ازنظر آماری معنادار است (p≤01/0)؛ همچنین در بین روابط مستقیم نیز انعطاف‌پذیری شناختی (β= -39/0) و خودشفقت ورزی (β=- 42/0) با نگرانی از تصویر بدن رابطه مستقیم و معنادار دارند و نیز انعطاف‌پذیری شناختی با خودشفقت ورزی (β =21/0) رابطه مستقیم و معنادار دارد (p≤01/0).