مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق

هدف تحقیق حاضر مقایسه اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق بود. روش پژوهش آزمایشی (طرح پیش‌آزمون- پس‌آزمون با گروه کنترل) بود. نمونه تحقیق شامل 30 زوج متقاضی طلاق بود که بصورت نمونه‌گیری هدفمند انتخاب شدند. سپس از میان نمونه پژوهش 15 زوج متقاضی طلاق در گروه آزمایش1 (زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری)، 15 زوج متقاضی طلاق در گروه آزمایش2 (زوج درمانی سیستمی) و 15 زوج متقاضی طلاق در گروه کنترل گماشته شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه میل به طلاق روزبلت، جانسون و مورو (1983) و پرسشنامه فرسودگی زناشویی پاینز (1996) بود. برای تحلیل داده‌ها از روش تحلیل کوواریانس چندمتغیره مانکوا، آنکوا و آزمون تعقیبی بونفرونی استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد، بین اثربخشی زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری و زوج درمانی سیستمی بر میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق تفاوت معنادار وجود دارد و زوج درمانی هیجان محور با تلفیق افشاء نوشتاری نسبت به زوج درمانی سیستمی بر کاهش میل به طلاق و فرسودگی زناشویی زوجین متقاضی طلاق اثربخشی بیشتری داشت.