بررسی میزان استرس شغلی مددکاران دارای معلولیت جسمی و حرکتی و بدون معلولیت

هدف از تحقیق حاضر مقایسه میزان استرس شغلی مددکاران دارای معلولیت جسمی و حرکتی و بدون معلولیت بود. روش این پژوهش، پیمایشی و از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر کلیه مددکاران دارای معلولیتهای جسمی و حرکتی و بدون معلولیت شهر اردبیل در سال 1399 به تعداد 10587 نفر بودند. از میان مددکاران دارای معلولیت جسمی و حرکتی و بدون معلولیت با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای ساده و با استفاده از فرمول کوکران با سطح اطمینان 95 درصد تعداد 371نفر دارای معلولیتهای جسمی و حرکتی و تعداد 371نفر بدون معلولیت به عنوان نمونه اماری انتخاب شدند. برای جمع آوری داده ها از پرسشنامه استرس شغلی مقیمی استفاده شد. داده ها با روش آماری آزمون tمستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند و یافته های پژوهش نشان داد که در فرضیه واریانس دو متغیر یکسان نیستندو این به آن معناست که بین میزان استرس شغلی مددکاران دارای معلولیت جسمی و حرکتی و بدون معلولیت تفاوت معنی داری وجود دارد.