مقایسه انگیزش پیشرفت،عزت نفس و شادکامی درورزشکاران با و بدون معلولیت جسمی

امروزه برای ازبین رفتن ازعلل بایدبه ویژگی های روانشناختی ورزشکاران پرداخت، برهمین اساس هدف پژوهش حاضربررسی مقایسه انگیزش پیشرفت،عزت نفس و شادکامی درورزشکاران با و بدون معلولیت جسمی می باشد.روش پژوهش حاضرتوصیفی ازنوع علی-مقایسه‌ای بود.جامعه آماری این تحقیق از ورزشکاران با وبدون معلولیت جسمی دراستان گیلان درسال 1398تشکیل شده است. نمونه آماری 120نفر وازدوگروه مختلف انتخاب شدندکه ازاین افراد(60 نفر ورزشکار معلول جسمی) و(60 نفروررزشکار بدون معلولیت جسمی)بااستفاده ازروش غیراحتمالی دردسترس نمونه گیری شدند.جهت جمع آوری داده ها،پرسشنامه انگیزه پیشرفت (a.m.t) هرمنس،پرسشنامه فهرست شادکامی آکسفورد، پرسشنامه عزت نفس کوپر اسمیت (sei) استفاده گردید.دراین پژوهش از روش های آمارتوصیفی مانند فراوانی،درصد فراوانی، میانگین و انحراف معیار متغیرهای پژوهش و همچنین،ضرایب چولگی و کشیدگی جهت بررسی طبیعی بودن توزیع داده ها درآزمودنی ها و درسطح آماراستنباطی تحلیل واریانس تک متغیره برای نمره کل متغیرها و تحلیل واریانس چند متغیری (manova) برای متغیرهای عزت نفس و انگیزش پیشرفت و تک متغیری (anova) برای متغیر شادکامی برای خرده مقیاس ها استفاده شد. این تحلیل هادرنرم افزار spss صورت پذیرفت.یافته های تحقیق نشان داده است انگیزش پیشرفت در ورزشکاران با معلولیت بیشتر می باشد(00/0).عزت نفس و شادکامی درافراد بدون معلولیت جسمی بیشترمی باشد(00/0). بر اساس یافته ها نتیجه گیری می شود مربیان می توانند باایجاد احساس کفایت یا شایستگی ازانجام تکالیفی که در نظرشاگردان با اهمیت است، بر توسعه انگیزش پیشرفت آنان کمک کنند.