نقش کیفیت مشارکت والدین بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی با واسطه‌گری خودکارآمدی ریاضی

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کیفیت مشارکت والدین بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان پسر دوره دوم ابتدایی با واسطه گری خودکارآمدی ریاضی اجرا شد. روش پژوهش توصیفی از نوع همبستگی بود. جامعه آماری پژوهش حاضر شامل کلیه ی دانش آموزان پسر پایه ششم ابتدایی شهر یزد بودند، که از میان آن ها 430 نفر از دانش آموزان به روش تصادفی خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. به منظور جمع آوری داده ها از پرسشنامه های کیفیت مشارکت والدین (دومونت و همکاران، 2014)، خودکارآمدی ریاضی (پاجارز و یوشر، 2009) و جهت سنجش پیشرفت ریاضی دانش آموزان از نمرات ریاضی دانش آموزان در امتحان پایانی نیمسال تحصیلی استفاده گردید. داده های بدست آمده با استفاده از شاخص‌های آمار توصیفی فراوانی، درصد، میانگین، انحراف استاندارد و ماتریس همبستگی پیرسون و روش‌های آماری استنباطی نظیر رگرسیون و تحلیل مسیر، با استفاده از نرم‌افزار آماری ایموس نسخه 25 مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. نتایج نشان داد که کیفیت مشارکت والدین با خودکارآمدی ریاضی و پیشرفت ریاضی رابطه معناداری دارند. همچنین خودکارآمدی ریاضی با پیشرفت ریاضی رابطه معنادار مثبت دارد. طبق نتایج تحلیل مسیر تنها بعد ساختار(18/0β= و 002/0=p) از طریق خودکارآمدی ریاضی بر پیشرفت ریاضی اثر غیرمستقیم دارد. بنابراین می توان نتیجه گیری کرد که ابعاد کیفیت مشارکت والدین از طریق خودکارآمدی ریاضی می تواند بر پیشرفت ریاضی دانش آموزان تاثیر گذار باشد.