بررسی ارتباط میان کمبودتوجه – بیش فعالی (بر اساس معیار کانرز) و تیپ های شخصیتی مایرز بریگز

اختلال کمبود توجه- بیش فعالی (adhd) یک کم توانی و اختلال رفتاری– رشدی است که فرد مبتلا به آن دارای اختلال در توجه ماندگار و علائم تکانشگری است. علائم این اختلال در بزرگسالان به صورت احساس بی قراری ذهنی، گم کردن وسایل شخصی، قطع کردن مکرر سخن دیگران، قدم زدن مفرط، پرت شدن حواس حین صحبت با دیگران، روحیه ی بی ثبات و از کوره دررفتن نمایان می شود [1]. این افراد با مشکلاتی از قبیل اضطراب، خستگی همیشگی، فراموشی دائم، افسردگی و مشکل در تمرکز مواجه می شود. با توجه به تاثیرات منفی این اختلال بر روی شخصیت و عملکرد اجتماعی افراد مبتلا، بررسی ارتباط این دو می تواند نقش مفیدی در زمینه روان شناسی داشته باشد. بر این اساس پژوهش حاضر به مطالعه ی ارتباط میان اختلال کمبود توجه- بیش فعالی و تیپ های شخصیتی در دانشجویان دانشگاه صنعتی امیرکبیر پرداخته است. برای سنجش کمبود توجه- بیش فعالی از پرسشنامه کانرز بزرگسالان (نسخه گزارش از خود) و برای شناسایی تیپ شخصیتی افراد از آزمون شخصیت مایرز-بریگز استفاده شده است. جامعه آماری این مطالعه 201 نفر (با میانگین سنی 4.41 ± 24.54 سال) از دانشجویان و دانش آموختگان دانشگاه صنعتی امیرکبیر بوده است. پس از تصحیح پرسشنامه ها، نمرات t، در 4 زیر مقیاس adhd شامل بی توجهی (a)، بیش فعالی (b)، نقص توجه- بیش فعالی (c) و شاخصadhd (d) و هم چنین 16 زیر مقیاس تیپ شخصیتی افراد تعیین شد. سپس نرمال بودن توزیع نمونه ها در هر گروه مورد بررسی قرار گرفته و بر اساس نتیجه آزمون های مناسب پارامتری/ غیرپارامتری برای بررسی وجود تفاوت های معنی دار در گروه-های تحت مطالعه انتخاب شد. در پایان نیز با تشکیل جدول پیشایندی نسبت شانس و نسبت خطر ابتلا به اختلال adhd در گروه های شخصیتی مختلف مورد بررسی قرار گرفت. نتایج این مطالعه نشان می دهد میان شیوع ابتلا به این اختلال و تیپ های شخصیتی درون گرا- برون گرا و ادراکی- قضاوتی تفاوت معناداری در این جامعه آماری وجود دارد. افراد مبتلا به اختلال adhd از نوع a افرادی درون-گرا و ادراکی، از نوع b افرادی برون گرا و ادراکی، از نوع c افرادی ادراکی و از نوع d افرادی درونگرا و ادراکی بوده اند.