عشق حقیقی و مجازی از دیدگاه عارفان

مقام عشق مقامی بس رفیع و فاتح آن به غایت در سعادت و خرسندی است، عرش وجودش منتهای آمال عارفان و سایر مقامات وابسته بدانند، ندای عشق حقیقی عامل تصفیه و بهسازی روح و روان و نسیم دل افزایش الهام بخش رضایت درون است. محبت و عشق اصلی، رابطهای است طرفینی بین خداوند و انسان، به گونهای که هستی انسان همه متوجه خداوند است و حبّ الهی هم متوجه او. نتیجه حاصل ازتحقیق این است که عارفان حقیقی و عاشقان راستین کوی دوست نه تنها از پیامدهای سوء شرک و محبّت به انداد (حب نفس، مال دنیا و ...) بدورند، بلکه، کمال دوستی و محبّت را فقط به خدا مخصوص دارند و پیوسته گویند: بارالها دلهامان را از آن چه خلاف دوستی توست کور مگردان و دهها ندای جان بخش دیگر که سرانجام عاملان خود را به منزلگاه اصلی و ابدی خود که همان قرب خداست خواهد رساند. ملت عشق از همه دینها جداست عاشقان را ملت و مذهب خداست. روش پژوهش به صورت مطالعه کتابخانه ای و پژوهشی است . و در آن مواردی چون عشق حقیقی و عشق از نظر عارفان بررسی شده است.