بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان

هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی آموزش شفقت به خود بر تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان بود. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان دختر مقطع متوسطه شهر اصفهان در سال تحصیلی 1399-1400 بود. از میان جامعه آماری، با استفاده از روش نمونه گیری خوشه ای تعداد 30 دانش آموز که معیارهای ورود به پژوهش را داشتند انتخاب و بصورت تصادفی در 2 گروه 15 نفره آزمایش و کنترل گزینش شدند که گروه آزمایش، آموزش شفقت به خود را براساس برنامه درمانی گیلبرت (2012؛ ترجمه اثباتی و فیضی، 1395) 12 جلسه درمان دریافت کرد و سپس پرسشنامه های تحمل بالاتکلیفی فریستن و احساس تعلق به مدرسه بری اجرا گردید. همچنین برای تجزیه و تحلیل داده ها از تحلیل کوواریانس از نرم افزار spss-22 استفاده شد. نتایج پژوهش حاکی از این بود که تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان شرکت کننده در گروه آزمایش، به طور معناداری بالاتر از گروه کنترل بود (0001/0 p= ). به عبارت بهتر آموزش شفقت به خود باعث افزایش توانایی تحمل بلاتکلیفی و احساس تعلق به مدرسه در دانش آموزان می شود.