برنامه ریزی و تدوین راهکارهای افزایش سرزندگی لبه سبز حاشیه زاینده رود شهر اصفهان با توجه به شرایط خشکسالی کشور

شهر اصفهان موقعیت تاریخی، سیاسی، صنعتی و اقتصادی خود را مدیون زاینده رود بوده است. اکنون خشکی زاینده رود از مهم‌ترین پیامدهای ناخوشایند زیست محیطی است که در اصفهان مشاهده می شود. این رخداد تبعا اثرات گسترده‌ی زیست-محیطی، اجتماعی، اقتصادی و کالبدی خواهد داشت. خشکی های پی در پی و قطعی دوره ای جریان آب زاینده رود اثرات بسیاری بر زندگی شهروندان در اصفهان داشته است. بررسی سرزندگی لبه سبز حاشیه رودخانه زاینده رود با توجه به خشکی جریان آب و خشکسالی های اخیر در کشور موضوع تحقیق می باشد. در این تحقیق از روش های مختلف مطالعات کتابخانه ای، بررسی‌‌های میدانی شامل مشاهده، مصاحبه و تهیه پرسشنامه به منظور بررسی اثرات خشکی جریان آب بر سرزندگی لبه سبز حاشیه‌ی زاینده رود استفاده شده است. سرزندگی حاشیه رودخانه از حیث 3 بعد کلی کالبدی_محیطی، اجتماعی_فرهنگی و نیز اقتصادی با استفاده از روش آماری t جفت نمونه‌ای(همبسته) و سایر روش های آماری مورد تحلیل قرار گرفته است. نتایج تحقیق حاضر نشان داد که با مقایسه دو وضعیت خشکی و پرآبی، حضورپذیری و سرزندگی شهروندان در وضعیت جریان آب رودخانه نسبت به وضعیت خشکی بستر رودخانه بیشتر می باشد. همچنین در پایان تحقیق ایده های طراحی پایدار لبه سبز حاشیه‌ی رودخانه زاینده رود با هدف افزایش سرزندگی شهری در وضعیت خشکسالی رودخانه‌ی زاینده‌رود ارائه شده است.