نقش حاکمیت قوانین و مقررات در توسعه پایدار شهری: آسیب شناسی توسعه پایدار شهر تهران

حکمرانی خوب شهری مفهومی چند بعدی است که بر بهبود کیفیت زندگی شهروندان محلی، به ویژه جوامع حاشیه‌نشین و محروم تمرکز دارد. حاکمیت حاکمیت قانون و مقررات در امور شهری یکی از مهمترین اصول حکمرانی شهری قلمداد می گردد. شکل شهر با مجموعه ای از تصمیمات گرفته شده توسط ساکنان نهادینه می گردد. بنابراین باید حاکمیت قوانین و مقررات کارآمد و اثر بخش، پیش بینی پذیری را برای شهروندان به ارمغان می آورد که در صورت فقدان آن و به حاشیه رفتن حاکمیت قانون حتی در طراحی های شهری هرج و مرج بر کل سیستم حاکم می شود. به همین دلیل است که همه جوامع برای کنترل تصمیمات و اصلاح و تسهیل عملکرد به قوانین و مقرراتی احتیاج دارند تا جامعه بتواند با خیال راحت زندگی کند و با علم به اینکه همه انتظار دارد دیگران ازاین قوانین و مقررات پیروی کنند. تحقیق حاضر با استفاده از روش توصیفی تحلیلی صورت پذیرفته است یافته ها نشان می دهد که یکی از روشهای تنظیم رفتار مردم با یکدیگر و همینطور رفتار مردم با دولت و نهادهای عمومی غیر دولتی مانند شهرداری و بر عکس استفاده از قوانین و مقررات برنامه ریزی شهری است که ممکن است بازتاب فضایی و فیزیکی داشته باشد. توسعه پایدار می تواند با گذشت زمان به عدالت و برابری منجر شود. در واقع ، تدوین قوانین و مقررات کارآمد و اثر بخش شهری مبتنی بر مشارکت حداکثری مردم در انتخابات مدیران شهری وسیله ای برای دستیابی به اهداف توسعه پایدار و اطمینان از تشکیل سکونت پایدار در شهر ها است. در حالی که به نظر می رسد بر اساس مطالعات صورت گرفته در شهر تهران در مورد قوانین و مقررات به عنوان معیارهای اجرایی نشان می دهد که قوانین و مقررات موجود نمی تواند متناسب با برنامه ریزی شهری و توسعه پایدار آن باشد و حتی در خیلی موارد به توسعه ناپایدار دامن زده است به طوری که تهران در این سالها به یکی از آلوده ترین شهرهای دنیا تبدیل شده است