برندسازی شهری به عنوان محرکی برای احیاء و بازآفرینی شهری

طی چند دهه اخیر، برند سازی شهری به یکی از موضوعات مهم اتخاذ شده توسط برنامه ریزان شهری به جهت ارتقاء رقابت پذیری شهرها در عرصه شهرهای جهانی تبدیل شده است. شهرها با ملحق شدن به شبکه برندسازی شهری در پی افزایش توان رقابت پذیری اقتصادی خود می باشند و برای دستیابی به این توسعه و ارتقاء اقتصادی به تدوین سیاست ها و استراتژی هایی دست زده اند که در عین حال در پی تجدید حیات خویش می باشند،زیرا اصلی ترین رسالت برندینگ شهری کمک به رشد اقتصادی شهر است. به واقع با بهره گیری از نگرشهای نوین بازیابی مکان، باز آفرینی بافت های تاریخی و مداخلات مکانی- فرهنگی، سیمای شهر را بهبود بخشیده، شهروندان را به سکونت در شهر یا منطقه علاقه مند ساخته و در جذب سرمایه گذار و گردشگر به شهر با ایجاد یک تصویر و برندشهری مختص آن شهر نقش موثری ایفا می کند، چرا که در واقع برند شهری هویت ویژه یک شهر و نشان و تخصص شهر را نشان میدهد. لذا با توجه به اینکه برند شهری به عنوان کلیدی در رویارویی با چالش های قرن حاضر مطرح است،لذا توسعه مکانی و به دنبال آن تحقق بازآفرینی شهری به عنوان هدف کلی این مقاله،در پی تامین امنیت اجتماعی و پایداری اقتصادی شهری می باشد. در این راستا، در این پژوهش با روش تحقیق کتابخانه ای و اسنادی و با روش تحلیلی توصیفی به ارزیابی اطلاعات بدست آماده پرداخته شده است، مفهوم برند شهری را به طور کلی و اهداف آن مورد مطالعه قرار داده و رایج‌ترین استراتژی‌ها را بررسی می‌کند.این مقاله به دقت در مورد مفهوم سازگاری برندینگ شهری و توسعه مکانی می‌پردازد و نقش برند و توسعه مکانی را در تصویر سازی شهری و بازآفرینی شهری بررسی می‌کند.