تاثیر پذیری پارک های شهری از باغ ایرانی (مطالعه موردی:پارک شیخ شهاب الدین محمود اهری درشهرستان اهر)

اکثر نظریه های اوقات فراغت که در قرن بیستم به وجود آمده است، بسیاری از آنها پاسخی بوده است به مشکلاتی که از انقلاب صنعتی ناشی شده اند.تاکنون دربارة اوقات فراغت نظریه هاو تعاریف زیادی ارائه شده است. اوقات فراغت در زندگی ما نقشی مهم دارد.از این رو با توجه به رشد سریع جمعیت در شهرها و توسعۀ بافت شهری و ساخت وساز، پهنه های طبیعی و فضاهای سبز موجود در بافت شهرها به طور چشمگیری کاهش یافته است عناصرطبیعی در محیط شهری و نیاز انسان به تعامل با آن از ضروریاتی است که در شهرسازی مدرن کمرنگ شده است.این روند که با گسترش شهرنشینی پس از انقلاب صنعتی در قرن نوزدهم آغاز شد،در قرن بیستم شدت گرفت.کاهش حضورطبیعت در شهر، نگرانی شهروندان را نسبت به اهمیت حفظ سرمایه های طبیعی در محیط شهری وتاثیر آن بر جنبه های مختلف زندگی به دنبال داشت.پس از آن خلق پارکهای شهری و فضاهای سبز با هدف جبران این کمبود و افزایش کیفیت زندگی در شهرهای مدرن در قالب جنبش پایداری ایجاد شد.پارکهای شهری بدون در نظرگرفتن کیفیت و هویت مندی آنها نمیتواند راه حل بحران موجود باشد.در بسیاری از شهرهای امروزی، فضاهایی تحت عنوان باغ،پارک، فضای سبز و ... ایجاد میشود که طراحی واجرای آنهامعمولاً با شیوه های سلیقه ای و بدون بهره مندی از یک مبانی نظری در عرصه باغ سازی صورت می گیرد.دقت در نمونة بوستان ها و پارک های معاصر این نکته را روشن می کند که جامعه ایران به عنوان تمدنی که خود ایجادکنندة باغ و دارای یکی از سبک های مهم باغسازی در جهان است، فاقد روشی جدید برای طراحی باغ و پارک است.نیاز ساکنین شهرهای مدرن امروزی به ارتباط بیشتر با طبیعت در قالب زندگی روزمره، ضرورت خلق فضاهایی که شهروندان به آن احساس تعلق بیشتری داشته باشند را آشکارساخته است.در این پژوهش تاثیرگذاری باغ ایرانی در طراحی پارک های شهری،بعنوان یک راه حل برای رسیدن به تعاملات اجتماعی،فرهنگی وتاریخی در شهر اهر تحلیل ومورد بررسی قرارگرفته است.روش پژوهش ضمن مطالعه اسنادی و کتابخانه ای و مطالعات تطبیقی ازنوع توصیفی است.نتایج حاصله نشان می دهد که اصول و روش های طراحی باغ ایرانی در پارک شهری می تواند تاثیر فراوانی در حس آرامش و تعلق به مکان وفضای سبز ایجاد کند.