سنجش عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهروندان در فرآیند بازآفرینی بافت-های فرسوده شهری(مورد پژوهی : محله حسینیه شهر زنجان)

اگر بازآفرینی به معنای باززنده سازی و سرمایه گذاری در آینده تلقی گردد. می توان گفت بازآفرینی شهری فرایندی برای توسعه همه جانبه در ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی و زیست محیطی است که به دنبال ارتقاء کیفیت زندگی و رفاه شهروندان است. این موضوع در مورد بافت های فرسوده شهری که از چرخه رشد و و توسعه شهری بازمانده اند کمی متفاوت است. بدین منظور هدف تحقیق حاضر، سنجش عوامل موثر بر کیفیت زندگی شهروندان در فرآیند بازآفرینی بافت های فرسوده شهری است. روش تحقیق از نظر ماهیت ؛ توصیفی-تحلیلی و از نظر هدف کاربردی است که مبتنی بر یافته های میدانی و پرسشنامه می باشد. جهت تجزیه و تحلیل داده ها و یافته های تحقیق از آزمون های آماری در نرم افزار spss و تهیه نقشه های موضوعی از نرم افزار arc gis استفاده شد. نتایج نشان داد که نقش شاخص های اجتماعی در افزایش همبستگی و انسجام محله تاثیرگذار می باشد. اما وضعیت فضایی-کالبدی با توجه به نامناسب بودن محله از منظر شاخص های مذکور عاملی بر تنزل کیفیت زندگی شهروندان می باشد. نتایج حاصل از آزمون استنباطی خی دو ارتباط معناداری میان شاخص های تحقیق را نشان داد. به طوری که مطلوبیت محیط ارتباط معناداری با بهداشت و آلودگی محیط، هویت اجتماعی، نفوذپذیری، منظر شهری، ادراک، اجتماع حضورپذیری، امنیت و مشارکت وجود دارد. ارتقاء وضعیت شاخص ها در محله به بهبودی کیفیت زندگی شهروندان منجر خواهد شد و بالعکس. همچنین توسعه و ساماندهی محله حسینیه در گرو همکاری مشترک مسئولین و شهروندان بوده و تغییر دیدگاه ها و نگاه سیستمی به سوی مدیریت یکپارچه شهری راههای ارتقاء کیفیت زندگی شهروندان می باشد.