تحلیل عوامل موفقیت مدیران شهری در کنترل و کاهش جزیره حرارتی شهر تهران(مطالعه موردی: منطقه 6 شهرداری تهران)

نمود تغییرات آب و هوایی در شهرها به صورت های گوناگون خود را نشان داده و یکی از آنها که مورد توجه پژوهشگران و مدیران شهری به علت اثرات منفی آن بر زیست شهری می باشد جزایر حرارت شهری است. موضوع توسعه یافتن شهرها و ارتباط آن با جزیره حرارتی شهری موضوع بسیار مهمی است که باید ابتدا درک و سپس کنترل شود و در روند توسعه شهرها برنامه ریزی گردد. هدف از انجام این پژوهش، ارزیابی و مطالعه عوامل اثر گذار در موفقیت دست اندرکاران و مدیران شهری در کنترل جزایر حرارتی منطقه 6 تهران می باشد. روش تحقیق توصیفی - تحلیلی است و داده ها و اطلاعات مورد نیاز پیمایشی است و با نظر متخصصان و افراد درگیر با مدیریت شهری، عوامل اثر گذار در کنترل جزیره حرارتی شهری ارزیابی گردد. 16 شاخص به عنوان شاخص های اصلی و موثر انتخاب شد و از روش تحلیل عاملی بهره گیری شد. با توجه به مقدار آماره kmo (762/0)، داده ها شرط لازم را برای ادامه پژوهش دارد. در نهایت نتایج 5 عامل به عنوان عوامل نهایی انتخاب شدند که در میان این پنج عامل، عامل اقدامات کالبدی بیشترین واریانس را تبیین نمود و بیشترین ارزش ویژه را به خود اختصاص داد. نتایج مطالعات نشان داد با وجود برخی اقدامات اولیه همچون افزایش حمل و نقل عمومی، ایجاد دریاچه های مصنوعی مانند چیتگر، ورود برخی وسائط نقلیه برقی، جزایر حرارتی شهر تهران همچنان پایدار می باشد و در صورت عدم برنامه ریزی میان مدت و کوتاه مدت، خطرات این پدیده شهروندان و زیر ساخت های شهری را تهدید خواهد کرد.