ارزیابی تاثیر تاب آوری و چابکی بر کاهش حوادث ساختمانی (مورد مطالعه: پروژه های ساختمانی شهر تهران)

هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر تاب آوری و چابکی بر کاهش حوادث ساختمانی با استفاده از معادلات ساختاری بود. روش اجرای پژوهش حاضر توصیفی- پیمایشی از نوع معادلات ساختاری به روش کمترین مجذورات جزئی است. شرکت کنندگان در پژوهش حاضر کارگران پروژه های ساختمانی منطقه 2 شهر تهران بودند. براساس فرمول کوکران 384 نفر به عنوان نمونه آماری تحقیق با استفاده نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. برای سنجش متغیر چابکی سازمانی از پرسشنامه اسپیتزر (2007)، جهت سنجش تاب آوری از پرسشنامه تاب‌آوری کونور- دیویدسون (2003) استفاده شده و پرسشنامه حوادث کار براساس پرسشنامه های موجود و مبانی نظری در این زمینه تهیه و تنظیم شد. در پرسشنامه ها از طیف 5 درجه‌ای لیکرت به‌صورت طیف «کاملاً مخالفم» تا «کاملاً موافقم» به‌عنوان مقیاس اندازه‌گیری سوالات استفاده شد. یافته های تحقیق نشان داد که مولفه های چابکی سازمانی شامل پاسخگویی، شایستگی، انعطاف پذیری و سرعت بر حوادث ساختمانی تاثیر دارد و باعث کاهش حوادث می شود، همچنین نتایج نشان داد که مولفه های تاب آوری مبتنی بر شامل شایستگی/استحکام شخص ، اعتماد به غرایز شخصی، پذیرش عواطف مثبت، مهار و معنویت بر حوادث ساختمانی تاثیر دارد و منجر به کاهش آن می شود.