بازخوانی میدان در شهرهای انسان محور نمونه موردی میدان وقت ساعت یزد

در شهرهای سنتی، میدان ها بخشی از روح شهر محسوب می شوند که ضمن هویت بخشی به محیط های دیگر ، فضاهایی کاملا انسانی خلق کرده اند. اساس شکل گیری این شهرها انسان محوری، نیازهای انسانی و حضور معنی دار انسان است و در آنها فضاهای عمومی نظیرمیدان ازمهمترین بخش ها هستند، مکان هایی که بیشترین برخوردها و کنش های متقابل انسانی در آنها بوقوع می پیوندد و بسان قلب تپنده شهرها و محلات شهری عمل می کنند. در این شهرها میدان مکانی برای تجمع بیشترین ارزشهای موجود ، تعاملات انسانی، تبلور روابط اجتماعی ،محل تجمع مردم نیروها، رویدادها و اتفاقات می باشد. با فروپاشی تدریجی نظام سنتی شهرها، طراحی شهرها دگرگون شد و به سبب ورود خودرو و خیابان کشی ها ، با به صلیب کشیدن شهرها در محل تقاطع محورها ، فضای عمومی میدان که پیش از این واجد ارزشهای بسیار بود دچار چالش تغییر هویت شد. هدف تحقیق پیش رو پرداختن به انسان محوری در فضاهای باز شهری و به طور خاص میادین است و در جستجوی تبیین مولفه های انسان محوری برای میادین شهری و به طور خاص مولفه های مستخرج از مطالعه میدان وقت ساعت یزد به عنوان نمونه موردی است و در نهایت دستیابی به راهکارهایی در جهت انسان محوری میادین معاصر است لذا تحقیق به این پرسش پاسخ می دهد که آیا میدان وقت ساعت در بافت تاریخی یزد میدانی انسان محور است ؟ بر اساس فرضیه تحقیق، میدان وقت ساعت یزد به عنوان نمونه موردی دارای مولفه های انسان محوری است و میدانی انسان محور است.نتایج تحقیق نشان می دهد میدان وقت ساعت به عنوان یک مرکز محله تاریخی یزد در بافت اطراف خود دارای مولفه های انسان محوری می باشد . بررسی میدان وقت ساعت و محله آن بیانگر آن است که مولفه های خوانایی و قابلیت درک محیط ، پیاده مداری ، تنوع بخشی کاربری ها و فعالیت ها ، مقیاس انسانی ، تعاملات اجتماعی که از نظر فرانسیس تیبالذز مهمترین مولفه های انسان محوری هستند در میدان تاریخی وقت ساعت یزد مورد توجه هستند و مرکز محله ای انسان محور در بافت تاریخی ایجاد کرده اند. این تحقیق کیفی است و روش آن توصیفی- تحلیلی ، ابزار گرداوری داده ها مشاهدات عینی و مطالعه منابع مکتوب ، اسناد و مدارک می باشد.