باغهای شفابخش در مراکز درمانی با رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد

مطالعات فراوانی نشان داده‌اند حضور و گذران ساعت‌های طولانی در مراکز درمانی، برای بیماران، ملاقات کنندگان و کارکنان تجربه‌ای تنش‌زاست. از این رو رویکرد طراحان به معماری منظر و طراحی محوطه مجموعه‌های درمانی صرفا جنبه‌ی زیبایی شناختی ندارد بلکه به منظر به عنوان عنصری شفابخش که با بیمار ارتباط برقرار می‌کند و باعث شفای جسمی و روحی او می شود، می‌نگرند.با توجه به این که یکى از مهمترین مولفه‌هاى باغ‌هاى شفابخش و فضاهاى باغبانى درمانى کاربر محور بودن آن‌ها است، در این پژوهش تلاش شده است تا دنبال فاکتورهای ﻣﺆﺛﺮ در طراحى فضاهاى سبز شفابخش، با تاکید ویژه بر آرامش بخشى از طریق تحریک حواس پنجگانه کاربران، سادگى، لذت بصرى، افزایش تعامل اجتماعى، توانبخشى به بیماران را پیدا کند تا کاربران آن بتوانند با آرامش خاطر و احساسى خوشایند در این گونه محوطه حضور یابند.در این مطالعه، جهت تاکید بر استفاده از طبیعت در مراکز درمانی و نگاه عمیق تر به مسئله، نقش طبیعت در شفای انسان و دلیل آن به روش توصیفی- تحلیلی و رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد مورد بررسی قرار گرفته است. رویکرد طراحی مبتنی بر شواهد، حرکتی مهم و رو به رشد در جهت ایجاد محیطی امن برای مراقبت از بیماران است. این رویکرد در معماری به عنوان «تلاشی برای ارتقای بهتر زیستن بیماران، بهبود فرایند درمان، ایمنی و کاهش استرس» به وسیله‌ی بهترین شواهد شناخته می‌شود. یافته‌های آن‌ها مبین این مطلب است که استفاده از فضای سبز و ایجاد امکان دسترسی کاربران مراکز درمانی به طبیعت، می‌تواند محیطی آرامش بخش مهیا سازد و همچنین در روند بهبودی بیماران موثر واقع شود.