تاثیر طراحی شهری با مقیاس کلان بر بهینه سازی مصرف انرژی

مطالعاتی که از دهه 1370 در جهان آغاز شده، نشان می دهد که شکل شهر و الگوی طراحی آن می تواند در میزان مصرف انرژی تاثیرگذار باشد. علاوه بر ویژگی های کالبدی شهر، خصوصیات اجتماعی اقتصادی و فرهنگی ساکنان آن نیز در میزان مصرف انرژی موثر خواهد بود. با توجه به نقش الگوی طراحی و مدیریت شهری در بهینه سازی مصرف انرژی، ضوابط، مقررات و دستورالعمل هایی در سایر کشورها تهیه شده که در کنار مسائل فنی مربوط به ساختمان، حوزه شهرسازی را نیز در بر می گیرند. در حال حاضر، مهم ترین سند قانونی مربوط به بهینه سازی مصرف انرژی در ایران، مبحث نوزدهم مقررات ملی ساختمان است. در عین حال مستندات قانونی دیگری مانند قانون نحوه جلوگیری از آلودگی هوا» و قانون «اصلاح الگوی مصرف» نیز موجود است که لزوم تدوین ضوابط و مقررات در حوزه شهرسازی را مطرح می کنند. با توجه به این پشتوانه پیشنهاد می شود کمیته دائمی با مسئولیت تدوین و بازنگری راهنما و ضوابط طراحی شهری با هدف بهینه سازی مصرف انرژی تشکیل شود. پیش نویس اولیه راهنمای طراحی شهری با هدف بهینه سازی مصرف منابع با همکاری دانشگاه فنی برلین در آلمان و مرکز تحقیقات راه، مسکن و شهرسازی ایران و بر اساس اصولی چون استفاده بهینه از منابع، برنامه ریزی یکپارچه، توجه به شرایط اقلیمی و شیوه زندگی، و ارائه راهکارهای با حداقل هزینه و مبتنی بر فن آوری بومی در حال تدوین بوده و می تواند مبنای تهیه ضوابط و مقررات حوزه شهرسازی قرار گیرد.