شناسایی و بازآفرینی قابلیت های گردشگری روستایی (نمونه موردی: روستای گرمه)

بازآفرینی یکی از مهمترین رویکردهای مداخله در محدوده های آسیب پذیر است که می تواند با اتکا بر ابعاد اجتماعی، اقتصادی، کالبدی، فرهنگی و محیطی در جهت توقف روند زوال و توسعه بافت های گردشگری مورد توجه قرار گیرد. نتایج حاصل از مبانی نظری نشان می دهد که بازآفرینی روستایی سیاستی است که می تواند در راستای توسعه مناطق گردشگری در بافت های تاریخی روبه زوال روستایی حائز اهمیت باشد. با توجه به اهمیت عرصه های همگانی در توسعه گردشگری روستایی، بازآفرینی این عرصه ها محدوده ی مناسبی برای تبلور این نحله فکری است. روستای تاریخی گرمه با برخورداری از بافتی تاریخی و واجد شرایط مرمت، حفاظت و نگهداری و با دارا بودن توان های مناسب گردشگری، امکانات توسعه فراوانی دارد؛ با این حال مشکلات روستا در سال های اخیر افزایش یافته است و نیاز به احیای فعالانه بافت را نشان می دهد. این پژوهش با هدف تحلیل عرصه های همگانی روستای گرمه با رویکرد بازآفرینی با استفاده از روش برداشت میدانی صورت گرفته است. روش تحقیق در پژوهش حاضر توسعه ای – کاربردی می باشد. همچنین جهت تدقیق موضوع، ابعاد بازآفرینی در عرصه های همگانی روستا مورد بررسی قرار گرفته است. این روش نیازمند رفتن نویسنده به میدان برای مشاهده پدیده و شرایط در حالت طبیعی، یادداشت گسترده و جمع آوری کیفی داده ها برای آنالیز می باشد. در این پژوهش عناصر و فعالیت های شناسایی شده در روستای گرمه، بر اساس قرار گیری در ابعاد مورد نظر طبقه بندی شده اند و رویکرد مناسب جهت بازآفرینی این عناصر پیشنهاد شده است.