ارزیابی معماری پایداردرمعماری بناهای شهراهواز

موضوع توسعه پایدار با الگوهای کهن اسلامی ایرانی از جمله مباحث مهم در معماری است که بخشی از تولیدات دانش بنیان مجامع علمی ایران و جهان را به خود معطوف ساخته است لذا معماری به عنوان بستری ریشه دار و در ارتباط با زندگی مردم،جامعه نمایانگر اندیشه تمدن های هر ملتی است و در واقع انسان امروزی را با پیشینه و ریشه های فرهنگی و اجتماعی خویش آشنا می سازد. معماری کهن سرزمین ، ایران زنجیره ای به هم پیوسته از تجربیات و ارزش هایی است که سینه به سینه از هزاران سال پیش تاکنون توسط، هنرمندان، معماران و مردم این سرزمین استمرار یافته است. هدف مقاله حاضربررسی معماری ایرانی- اسلامی و مقایسه آن با اصول توسه پایدار است تا مشخص کند که معماری ایرانی- اسلامی با توسعه پایدار همخوانی دارد یا خیر که آیا میتوان شاخصه هایی را در راستای ارتقای کیفیات فضایی معماری ایرانی- اسلامی با حفظ توسعه پایدار تعریف کرد که با ارائه راهکارهایی در راستای استفاده از معماری اندیشیده شده در برخی از بوم های ایران مانند گرم و مرطوب شهراهوازوارزیابی معماری پایداررادراین مقاله مطرح میکنیم.