ارزیابی لزوم توجه به اصول توسعه ی پایدار در طراحی معماری موزه با هدف گسترش گردشگری پایدار

توسعه ی پایدار مفهومی بسیار مهم است، چون اصول و ایده آل هایی را شامل می شود که بی توجهی نسبت به آنان، نابودی محیط و بشریت را در پی خواهد داشت. در توسعه ی پایدار به رشد اقتصادی و تحقق استانداردهای بهتر زندگی بدون از دست دادن منابع کمیاب طبیعی توجه می شود و به طور همزمان، عدالت اجتماعی در استفاده از میراث جمعی بشریت و همچنین محافظت از منابع ارزشمند طبیعت، مورد تاکید قرار می گیرد. گردشگری رابطه ی تنگاتنگی با توسعه پایدار دارد. این صنعت به عنوان یکی از منابع درآمد و ایجاد اشتغال در سطح محلی می تواند رهیافتی برای توسعه اقتصادی باشد. توسعه ی پایدار گردشگری توسعه ای است که در آن توازن و تعادل، حفظ ارزش ها و کیفیت اخلاقیات و اصول و مزیت های اقتصادی همه به همراه هم دیده شده و کوشش می شود تا توسعه ای همه جانبه جایگزین توسعه صرفاً اقتصادی گردد. معماری موزه شاید جزء اندک بناهایی باشد که دست طراح در زمینه ی طراحی فرم، فضاسازی و سناریو پردازی و حتی تعریف عملکردها بسیار باز است و معمار می تواند با آزادی زیادی نسبت به تعریف هر بخش اقدام نماید و از طریق توجه به اصول معماری پایدار ، جذب گردشگر پایدار را سبب شود. این پژوهش با هدف بررسی ارتباط بین معماری پایدار و صنعت گردشگری، به صورت توصیفی- تحلیلی و مبتنی بر روش کتابخانه ای انجام شده است. نتایج نشان می دهد که توجه به اصول پایداری در طراحی معماری موزه علاوه بر تامین زیرساخت های گردشگری و جاذبه گردشگری، ارتباط موثر میان گردشگران و محیط را سبب می شود و همچنین به پایداری محیط زیست منطقه کمک خواهد کرد.