واکاوی تصور عمومی جامعه نسبت به تخصص معماری داخلی

معماری داخلی یکی از گرایش‌های کارشناسی‌ارشد معماری است که دانش‌آموختگان آن مانند سایر گرایش‌های معماری با معضل کار روبهرو هستند. برنامه آموزشی این رشته به گونه‌ای تدوین شده است که دانش‌آموختگان آن بتوانند در زمینه‌های مختلف حرفه معماری فعالیت نمایند. علیرغم آن که به نظر می‌رسد با شرایط ساخت و ساز در کشور و بالا رفتن قیمت مسکن، نیاز به بهینه‌سازی فضاهای داخلی، بازطراحی، مقاوم سازی، به‌روزسازی سیستم‌های تاسیساتی و نیز تغییر کاربری بناهای تاریخی بیش از پیش باشد، اما همچنان بازار کار برای رشته معماری داخلی محدود است. این مقاله با طرح این فرضیه که فقدان آگاهی کافی نسبت به گستره حوزه کار معماران داخلی سبب شکل‌گیری تصور ناقص و اشتباه در جامعه گردیده و مراجعه به متخصصان این رشته را محدود کرده است، در پی مداقه در نگرش عمومی مردم جامعه نسبت به این رشته است. روش تحقیق کیفی و ابزار مصاحبه نیمه‌ساختاریافته به کار برده شده است. دستاوردهای این مقاله ضمن تایید فرضیه مطروحه، نشان می‌دهد که علیرغم توانمندی‌های بالقوه این رشته در بهینه‌سازی فضا، کاهش مصرف انرژی، معاصرسازی بناهای قدیمی و انطباق‌دهی بناهای واجد ارزش با نیازهای معاصر، در دید مردم بهره‌گیری از معماران داخلی محدود به ساختماهای لوکس به هدف افزایش زیبایی بصری فضاهای داخلی می‌باشد. از این رو غالب مصاحبه‌شوندگان، حضور معماران داخلی را باعث افزایش هزینه‌های تمام‌شده ساخت و امری سلیقه‌ای، غیرضروری و تجملاتی می‌دانند که در صورت محدودیت بودجه، به راحتی قابل حذف است. این مقاله در انتها راهکارهایی در راستای ارتقا دیدگاه عمومی جامعه نسبت به رشته معماری داخلی پیشنهاد می‌نماید.