تبیین تاثیر تناسبات طلایی و هندسی در ادراک بصری انسان از محیط معماری براساس احساس تعلق به مکان

توانایی تشخیص و مقایسه ی اشکال و درک مفهوم تناسبات از نخستین یافته های انسان از داده های هندسی محیط است. شکل گیری هندسه به عنوان علم شناخت وضع خطوط، اشکال و سطوح و نسبت ها منجر به تعریف تناسبات طلایی در علوم ریاضی به عنوان راهکار جدید در سازماندهی اشکال و فرم ها می گردد. تناسبات طلایی و هندسی به عنوان عنصری تعیین کننده در مقیاس فرم های فضایی موثرند، و تشکیل فرم های فضایی با عدم استفاده و یا استفاده ی بدساختار و بدکارکرد از تناسبات هندسی، به علت تاثیرگذاری متقابل کارکردی و روانی بر روی ادراک و شناخت انسان است، که موجب ساخت و شکل گیری مقیاس ها و تناسبات محیط و ظهور تاثیرات روانی به واسطه ی فعالیت های انسان در محیط می گردد. و در ادامه آن تاثیرات ناهنجار و بدکارکرد محیطی بر روی سیستم ساکادی چشم انسان و در نتیجه احساس ترس و عدم تعلق به مکان تاثیر متقابل می گذارد. بدین منظور بررسی تاثیر تناسبات طلایی و هندسی در ادراک بصری انسان از محیط معماری براساس احساس تعلق به مکان، باعث می شود کیفیت بصری منجر به افزایش غنای حسی مکان و دستیابی به ارزش ها و معیارهای انسانی در احساس تعلق به مکان گردد و نیاز های انسانی توسط معمار در نظر گرفته شود. که در این پژوهش با افق دید این همانی و تاثیر متقابل تناسبات هندسی و طلایی و احساس تعلق به مکان به بررسی معیارها و شاخص های پژوهش پرداخته شده و نتایج حاصل از آن در قالب جداول و دیاگرام ها ارائه گردیده است.