بررسی رضایت از شاخص های کیفیت زندگی در محلات شهری (نمونه موردی: محله شریف آباد شهر شیراز)

امروزه کیفیت زندگی شهری به عنوان کلیدی ترین مفهوم در برنامهریزی شهری است .این مفهوم به معنی دخالت دادن شاخصهای اجتماعی و کیفی در اهداف توسعه و عمران شهری و منطقهای است.به کارگیری این مفهوم در واقع واکنشی است در برابر توسعه یک بعدی اقتصادی در سطح ملی و توسعه صرفا کالبدی در مقیاس شهری و تلاشی در جهت دستیابی به معیارهای جامع تر و چند بعدی در عرصه برنامه ریزی استهدف این پژوهش بررسی متغیرهای موثر بر رضایت مندی شهروندان از کیفیت محیط زندگی در محله شریف آباد شهر شیراز است. بر این اساس با توجه به مطالعة ادبیات نظری مربوط به کیفیت محیط، چارچوب مفهومی متشکل از عوامل پانزده گانه، مورد تحلیل قرار گرفته است. نوع پژوهش، از نظر هدف کاربردی و توسعه ای، از لحاظ روش انجام تحقیق، توصیفی- تحلیلی میباشد. حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران و با در نظر گرفتن فرضیة حداکثر ناهمگنی، برای محدودة مورد نظر 374 نفر محاسبه شد. نتایج نشان میدهد که بین متغیر جنس با میزان رضایت از، وضعیت آلودگی، امنیت اجتماعی موجود در محله، سرزندگی ساخت محیط و نظم حاکم بر کالبد رابطة معناداری دارد. در محدودة مورد مطالعه بین دو متغیر میزان تحصیلات و رضایت اقتصادی با میزان رضایتمندی از کیفیت محیط زندگی رابطةمستقیم وجود دارد. و با توجه به وسعت محله، علت این موضوع را می توان تفاوتهای فردی وابسته به صفات اجتماعی- اقتصادی بررسی کرد. از این رو باید افزود که متغیر سطح میزان رضایت اقتصادی در ادراک کیفی ازمحیط در محله شریف آباد شیراز تاثیرگذار است.