ارزیابی نقش عناصر اقلیمی بر معماری و بهینه سازی انرژی در مناطق گرم و خشک

امروزه با رشد سریع و ناموزون شهرها، با احداث ساختمان های بزرگ که هیچ گونه ارتباطی با کیفیت اقلیمی منطقه نداشته و نیازهای حرارتی و آسایشی ساکنان را به هیچ‌وجه تامین نمی کند، روبرو هستیم. اقلیم تا آنجا که به آسایش انسان مربوط می شود،نتجه متقابل عناصری چون تابش خورشید، دما، رطوبت، وزش باد و میزان بارش می باشد. بنابراین طراحی اقلیمی روشی است برای کاهش همه جانبه هزینه انرژی یک ساختمان . طراحی ساختمان اولین «خط دفاعی» در مقابل عوامل اقلیمی خارج بناست . و اهمیت آن با توجه به بحران انرژی در سالهای اخیر و افزایش روز افزون مصرف سوختهای فسیلی به عنوان منابع محدود انرژی وتاثیر آن بر محیط زیست، کشورهای جهان را بر آن داشته که با مسائل مربوط به انرژی برخوردی متفاوت نمایند، براین اساس استفاده بهینه از انرژی های تجدیدپذیر امری ضروری شمرده می شود. و این سوال در ذهن شکل می‌گیرد که چگونه می توان به الگو بهینه یک ساختمان از نظر مصرف انرژی در اقلیم گرم و خشک دست یافت؟ و هدف استفاده از طراحی اقلیمی با اهمیت کاهش مصرف انرژی و در نهایت به روش استقرایی، توصیفی -تحلیلی یافته ها پرداخته شده است. بنابراین در این مقاله در پی نشان دادن تاثیر اقلیم بر ساخت و ساز در مناطق گرم و خشک وآسایش حرارتی برای ساکنین ساختمان، استفاده از تجهیرات گرمایشی و سرمایشی که به حداقل ممکن کاهش یابد را در نظر گرفته شده است.