ترکیب سیستم‌های فتوولتائیک با ساختمان بر اساس ملاحظات زیبایی‌شناسی

در گذشته، انرژی مورد نیاز ساختمان، با استفاده از راهکارهای اقلیمی تامین می‌شد. معمار سنتی با بکارگیری انرژی خورشید، باد، زمین‌گرمایی و غیره، راه حل‌ها و شیوه‌های منطقی و مناسب، جهت فراهم نمودن شرایط آسایش انسان را ابداع و ارائه می‌کرد. این در حالی است که بشر امروزی با صنعتی شدن و کشف منابع سوخت‌‌‌های فسیلی و تغییر در سبک ساختمان‌سازی، با تکیه بر منابع انرژی‌‌‌های تجدیدناپذیر، آسایش حرارتی بنا را تامین نموده و این امر پیامدهای ناگواری از جمله آلودگی محیط زیست را در پی داشته است. با افزایش آلایندگی حاصل از سوخت‌های فسیلی، توجه به انرژی‌های جایگزین و در راس آن منابع بدون کربن (انرژی‌های تجدیدپذیر یا نو) مباحث جدیدی در معماری تحت عناوین معماری پایدار، معماری سبز، ساختمان زیرو انرژی و غیره، مطرح شده است. با توجه به اینکه بخش زیادی از مصرف انرژی مربوط به ساختمان‌های مسکونی است لذا توجه به انرژی‌های نو در صنعت ساختمان ضروری است. در این میان انرژی خورشید به دلیل گستردگی و فراگیری دارای ﺟﺎﯾﮕﺎه ﺧﺎﺻﯽ اﺳﺖ. در همین راستا این پژوهش با هدف آشنایی با سیستم‌های فتوولتائیک ترکیب شده با کالبد معماری، با استفاده از روش توصیفی- تحلیلی و بررسی منابع کتابخانه‌ای و اسنادی، با تمرکز بر انرژی خورشیدی به بررسی کاربرد سامانه‌های فتوولتائیک در صنعت ساختمان و چگونگی تلفیق آن با بنا با توجه به ملاحظات زیبایی شناسی پرداخته است. نتایج پژوهش نشان می‌دهد سامانه‌های فتولتائیک به دو صورت همگن در کلیت ساختمان و غیر همگن در اجزای آن قابلیت تلفیق شدن دارند. در تلفیق غیر همگن توجه به همنشینی مصالح ساختمان با فتوولتائیک‌ها جهت ایجاد طرحی یکپارچه ضروری است.