نقش موزه کودک از منظر طراحی معماری در ارتقاء خلاقیت

شناخت و رشد انسان همواره متاثر از محیط و فضای اطراف است. ریشه های درک محیطی در انسان از دوران کودکی شکل می گیرد. چرا که بخش قابل توجهی از شخصیت کودک در تعامل او با محیط صورت می گیرد. کودک در مواجهه با محیط اطراف، اشیا و پدیده ها را مشاهده می کند، روز به روز رشد کرده، با قدرت تشخیص می تواند بین اشیا تمایز قائل شود. بنابراین، تجربه اولیه هر فرد اهمیت بسیار دارد. کودکان خلاق اند و خلاقیت از ویژگی های اساسی دوران کودکی است. طبق پژوهش های اخیر موثرترین عامل در رشد و ارتقاء خلاقیت، تاثیر فضای معماری است که کمتر مورد توجه است. طراحی فضاهای ویژه کودکان بدلیل تاثیر بسیار محیط بر کودک، حائز اهمیت است و معماران با طراحی فضاها، به نحوی نقش تربیت افراد را دارند و به دلیل تاثیرپذیری بیشتر کودکان، در طراحی فضاهای کودکان این نقش اهمیت بیشتری دارد. روش تحقیق در این پژوهش، بصورت کیفی و توصیفی می باشد که نمونه موزه های کودک را از جنبه های مختلف، از جمله طراحی، مورد بررسی و تحلیل قرار می دهد. نتیجه اینکه، محیط طراحی شده در شکل گیری شخصیت افراد نقش موثری دارد. فضای طراحی این محیط ها وابسته به خواست و نیاز کودکان است تا شرایط یادگیری منعطف و خلاق ایجاد نماید. در حالت کلی، این درک کودکان است که کالبد معماری را تحت تاثیر قرار می دهد. مهمترین بحثی که در این پژوهش مطرح است، اهمیت به کودکان و تقویت خلاقیت آنها، توسط طراحی موزه ای است که متناسب با خواست و شناخت علایق آنها باشد و اشتیاق به یادگیری را در کودکان گسترش دهد.