ارزیابی مولفه‌های موثر در قلمرو و بوم‌پایی و تاثیر آن در پیشگیری از جرم در طراحی‌شهری (نمونه موردی: خیابان اصلی رجایی‌شهر کرج)

امروزه اولویت موکد در حوزه طراحی شهری، توجه به مقوله پیشگیری از جرم از طریق طراحی محیطی و اجرایی نمودن آن در معماری و طراحی شهری است. فضای شهری با این رویکرد، سبب بهبود کیفیت شهری، افزایش رضایت‌مندی و بهبود سطح رفاه جامعه می‌شود. جامعه‌ای که بستر شکل‌گیری هویت، فرهنگ و رفتار افراد است. در این حوزه، توجه به عوامل فردی (حفظ حریم شخصی، فضای شخصی) به درک ریشه‌ای یک اتفاق و فهم دقیق آن در سطوح مختلف، منجر می‌شود. لذا، این مقاله با توجه به گسترش جرایم، موضوع پیشگیری از جرم با رویکرد ارزیابی مولفه‌های قلمروگرایی-بوم‌پایی در طراحی محیط شهری را بررسی می‌نماید. روش پژوهش توصیفی-تحلیلی، به وسیله ابزار مطالعات کتابخانه‌ای، مشاهده‌ میدانی و پرسشنامه انجام شده است. روش تحلیل مبتنی بر تصاویر، آزمون رگرسیون چند متغیره و فن افتراق معنایی و خروجی نرم‌افزار «اس پی اس اس » می‌باشد. نتایج نشان می‌دهد، توجه ویژه به شاخص‌های به دست آمده از تحقیق، در بعد قلمروگرایی-بومپایی: فاصله، نظارت، ازدحام، خلوت، تاریکی، روشنایی و در بعد طراحی محیطی پیشگیرانه از جرم : کنترل، نگهداری، طراحی، مراقبت، ازدحام، باعث کاهش جرایم از طریق طراحی برای استفاده‌کنندگان در فضاهای شهری و نتیجتا، شهر امن خواهد شد.