تبیین نقش مولفه‌های معماری تاثیر‌گذار بر تخیل انسان با رویکرد علوم شناختی

تعامل و تاثیر متقابل محیط بر ذهن انسانها سالهاست مورد توجه محققین و به خصوص معماران بوده است. شناخت تاثیرات ابعاد فضا بر دریافتهای حسی انسان در دوران گوتیک و رنسانس و همچنین تاثیر رنگ و جنس متریالهای به کار رفته، فضای طراحی شده را با عملکردهای مورد نظر همخوان ساخته بوده است. بررسی مولفه‌های تاثیرگذار در درک فضای بیرونی با به کارگیری از قدرت تخیل، شناخت ساختار مغز در شکل‌گیری تخیل و چگونگی استفاده از آن در ایده پردازی معماری و به نمایش کشیدن تصویر حاصل از تخیل و تصویر سازی ذهنی و استفاده در معماری از اهداف نگارش این مقاله است. در این مطالعه از روش پژوهش آزمایشی استفاده شده است که با به کارگیری از امکانات و تجهیزات دستگاه‌هایی همچون تصویربرداری رزونانس مغناطیسی عملکردی یا اف ام آر آی و الکتروانسفالوگرافی یا ای ای جی این امکان فراهم میگردد تا تصویرسازی ذهنی، نحوه شکل‌گیری تخیل و ساختار آن در مغز افراد، بررسی شود. همچنین با تهیه و ثبت الگوهای فعالیت‌های مغزی افراد در مواجه با حرکت‌های بصری طراحی شده و سپس مقایسه این الگوها با رفتارهای دیگری از ذهن آنها هنگام ایجاد تصاویر ذهنی، انتظار میرود ویژگی‌های فضایی این تصاویر از طریق آنالیز تشابهات احتمالی با الگوهای ثبت شده پیش بینی گردد. به عنوان یک مطالعه آزمایشی انتظار می‌رود نتیجه حاصل به گونه‌ای باشد که ضمن شناخت محرک‌های تاثیرگذار در ساختار تخیل و چگونگی شکل‌گیری آن بتوان از اجزا، تصاویر و رنگ‌هایی با تاثیرگذاری بیشتر جهت بررسی تخیل فضا در افراد مختلف و تعامل آن با معماری نیز استفاده کرد.