جایگاه آینده‌پژوهیِ تاب‌آوری شهری در توسعه پایدار

تاب‌آوری شهری اصطلاحی است که برای اندازه‌گیری توانایی یک شهر برای بهبود از یک مخاطره به کار می‌رود؛ در حقیقت شهرهای تاب‌آور از پیش برای پیش‌بینی، پشت سر گذاشتن و بهبود از تاثیرات خطرات محیطی طراحی شده‌اند و سیستم‌های فیزیکی و اجتماعی در چنین شهری قادر به بقا و عملکرد تحت شرایط بحرانی هستند. از سویی دیگر امروزه دستیابی به توسعه پایدار شهری یکی از مهم‌ترین اهداف مدیران شهری در تمامی کشورهای توسعه‌یافته و اغلب کشورهای در حال توسعه است. از آنجایی که توسعه پایدار شهری تحت تاثیر عوامل اقتصادی، اجتماعی فرهنگی و زیست‌محیطی مختلفی است، دستیابی به آن، چه در حال و چه در آینده مستلزم شناسایی دقیق عوامل کلیدی موثر بر آن و همچنین تاثیراتی که این عوامل بر یکدیگر دارند، می‌باشد.این تحقیق براساس نوع داده‌ها و متغیرها، کیفی است. و با هدف شناسایی پیشران‌های کلیدی موثر در تاب‌آوری شهری در راستای توسعه پایدار انجام شده است. روش تحقیق به صورت توصیفی- تحلیلی و جمع‌آوری اطلاعات به صورت میدانی- اسنادی می‌باشد. متغیر مستقل تحقیق با توجه به موضوع پژوهش، توسعه پایدار و متغیر وابسته نیز تاب‌آوری شهری و آینده‌پژوهی است. در این راستا توجه به آینده‌پژوهی به عنوان ابزاری برای توسعه پایدار شهری در نظر گرفته شده‌است و ضمن ارائه مدل پیشنهادی در راستای توجه به توسعه پایدار با استفاده از ابزار پیشنهادی (آینده‌پژوهی تاب‌آوری شهری) پرداخته می‌شود. نتایج حاصل حاکی از این است که می‌توان با بازنمایی مولفه‌های تاب‌آوری شهری و توجه به آینده‌پژوهی و تدوین سناریوهای مرتبط، در راستای توسعه پایدار گام برداشت.