الگوی بهره‌وری از فضای مجازی با محوریت قرآن کریم و روایات

امروزه فضای مجازی یکی از اجزاء جدایی ناپذیر زندگی ها شده است. بعضا اثرگذاری این فضا بر محیط خانواده، بیشتر از تاثیرات فضای حقیقی ارزیابی می شود. آسیب های ناشی از این میهمان ناخوانده، قابل انکار نیست، همان طور که فوائد جاری در این بستر نیز قابل چشم پوشی نیست. اما آیا می توان با ارائه الگوی دینی مناسب به خانواده ها، مسیری ایمن و سالم در بهره وری از این فضا ترسیم نمود؟ در صورت تنظیم و ارائه ی پاسخ شایسته به این سوال، می توان گام های موثری در جهت تقویت بنیان های خانواده و سپس تحکیم فرهنگی جامعه برداشت، و اگر چنین الگویی به جامعه ارائه نشود، پیامدهای مخرب فضای مجازی، امنیت دینی فرهنگی جامعه را تهدید خواهد نمود. این پژوهش درصدد آن است تا با روش تحلیلی-تبیینی و با بهره گیری از مستندات کتابخانه ای به این سوال پاسخ دهد که با توجه به منابع دینی، چنین الگویی چگونه قابل ترسیم خواهد بود؟ از جمله یافته های این پژوهش آن است که رعایت نُه مولفه ی دینی در تعامل با فضای مجازی، ما را در تهیه یک الگوی موفق، یاری خواهد رساند. این نه موله عبارتند از: تناسب فرهنگی، نیاز، سن، جنسیت، زمان، میزان اطلاعات تخصصی، میزان اطلاعات عمومی، نقش خانوادگی، و نقش اجتماعی.